مقرون به صرفه بودن پیوند پوست ماهی در مقابل مراقبتهای استاندارد برای بهبود زخم های مزمن پای دیابتی

تصمیم گیرندگان سیاست های مراقبت های بهداشتی به دنبال محصولاتی با بالاترین کیفیت با کمترین هزینه برای بیماران خود هستند. برآورد مقرون به صرفه بودن یا Cost-benefit analysis ، ابزار مفیدی است و می تواند همراه با سایر منابع اطلاعاتی برای اطمینان از کارآمدترین استفاده از منابع پزشکی مورد استفاده قرار گیرد.

هدف از این مطالعه ی مقایسه ای گذشته نگر، ارزیابی مقرون به صرفه بودن درمان زخم های مزمن پای دیابتی (DFU)از طریق پیوند پوست ماهی در مقایسه با مراقبت استاندارد (SOC) بود.

در این مطالعه، داده های گذشته نگر بیماران از سال 2014 تا 2017 در یک کلینیک مراقبت از زخم جمع آوری شد. در کل 59 زخم مزمن پای دیابتی تحت درمان با پوست ماهی قرار گرفت تا محاسبه احتمال تغییر وضعیت(transition probabilities) برای یک مدل Markov، که در آن یک گروه از بیماران فرضی تحت درمان با پوست ماهی با یک گروه از بیماران فرضی یکسان تحت درمان با مراقبت استاندارد مقایسه می شود، بررسی شود. هزینه از دیدگاه پرداخت کننده بررسی شد و افق زمانی آن 1 سال تعیین گردید.

یافته ها: این مدل نشان داد که درمان با پوست ماهی می تواند منجر به هزینه های کمتر (11210 دلار در مقابل 15075 دلار برای هر زخم) ، ترمیم تعداد بیشتری از زخم ها (83.2 درصد در مقابل 63.4 درصد) ، قطع عضو کمتر ( 4.6 درصد در مقابل 6.9 درصد) و کیفیت بالاترزندگی(0.676 در مقابل 0.605 سال زندگی با کیفیت تنظیم شده[QALY]) نسبت به مراقبت استاندارد شود.

 تجزیه و تحلیل حساسیت احتمالاتی، بر اساس یک شبیه سازی مونت کارلو، نشان داد که درمان زخم های مزمن پای دیابتی با پیوند پوست ماهی، 93.6 درصد احتمالا برای تمایل به پرداخت 100000 دلار برای هرQALY ، مقرون بصرفه تر است و 71.4 درصد احتمالا ارزان تر ازدرمان استاندارد مراقبتیاست.

محققان نتیجه گیری نمودند که امکان استفاده از پیوند پوست ماهی در درمان مراقبت استاندارد برای درمان زخم های مزمن پای دیابتی وجود دارد که ضمن بهبود نتایج بیماران، هزینه ها را نیز کاهش می دهد.

منبع:

https://www.medscape.com/viewarticle/940819